Ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός παιδιών και εφήβων που υποφέρουν από κάποια συναισθηματική δυσκολία τονίζει τη σημασία της έγκαιρης παρέμβασης με τη συμμετοχή και της οικογένειας, όχι μόνο για να μειωθεί η άσκοπη ταλαιπωρία τους, αλλά για να αποτραπεί η ανάπτυξη πιο σοβαρών αλλοιώσεων σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Τα περισσότερα παιδιά ηλικίας κάτω των 11 ετών δεν έχουν πλήρως ανεπτυγμένη ικανότητα αφηρημένης σκέψης. Έτσι, σε αντίθεση με τους έφηβους, οι οποίοι επικοινωνούν με φυσικό τρόπο μέσα από τα λόγια, τα παιδιά μπορούν με πιο φυσικό τρόπο να εκφραστούν, μέσα από το συγκεκριμένο κόσμο του παιχνιδιού και τη δραστηριότητα.
Η εφηβεία αποτελεί μια από τις πιο δύσκολες περιόδους ενός ατόμου και οριοθετεί τη μετάβασή του στην ενήλικη ζωή. Είναι μια περίοδος εκρηκτικών αλλαγών, τόσο σε ψυχικό, όσο και σε σωματικό επίπεδο. Κατά την περίοδο αυτή έρχονται στην επιφάνεια μεγενθυμένα όλα εκείνα τα θέματα τα οποία ενδεχομένως καταπιέστηκαν κατά την παιδική ηλικία, ενώ προστίθενται επιπλέον θέματα που πρέπει ο/η έφηβος να αντιμετωπίσει, και αφορούν τη σεξουαλικότητα, τις διαπροσωπικές σχέσεις, τις σχολικές επιδόσεις κ.ά.